Van Canyonlands via Capitol Reef naar Bryce Canyon

We zitten nu in Bryce Canyon NP (revisited; 2004) maar het vorige bericht (geüploadet in Bryce) ging nog over Canyonlands. Zoals gezegd hebben we de volle zeven dagen daar gestaan. Afgesloten met een fantastische tocht bijna alleen over 'slick rock' (relatief gladde, makkelijke rots, een heleboel olifantenruggen achter elkaar zeg maar) naar een riviertje dat door een bron gevoed wordt. Vanaf nu staan in de kwantitatieve wildlife top tien kikkervisjes met stip op 1 (en daar kunnen alleen gnats of muggen ze nog van verdringen - van gnats hebben geen last en muggen een enkele keer).
Op een platte steen met de voeten in het water hebben we daar gelunched en zijn we verkwikt teruggegaan. 20 km bijelkaar.
Gelukkig was het schitterend weer én waren de uitzichten weer prachtig. De twee dagen daarvoor namelijk, zijn we geteisterd door een tropische storm die bij ons kou en vooral zand bracht. Alles zat onder het zand. Ook in de tent 'regende' het zand. En de lucht zat er vol van dus je zag niets in de verte.
Al met al is Canyonlands wel ons favoriete landschap en wandelgebied!
Maandag, Memorial Day vetrokken we naar Capitol Reef, een park dat we 9 jaar geleden bezochten maar waar we om verschillende redenen niet hebben gelopen.
Het is een park waar vooral Amerikanen komen, met hun RV (= camper, vaak erg groot met alles er op en er aan en meer) om te vissen. Niet veel mensen die gaan hiken.
Onze hike naar een topje met uitzicht was heel leuk maar het woeste landschap met veel puinhellingen is toch iets minder.
De campground met de RV's was wel lachen. Eén RV spande de kroon: zij een 'normaal' uiziende Amerikaanse vrouw met blond haar, hij een Amerikaanse man met een geblondeerd matje en een te strak kort broekje (type scheidsrechter uit de jaren 70).
Een waanzinnig grote camper waar alle zijkanten nog van konden uitschuiven. Op de picknicktafel werden ca. 8 grote potten met bloeiende planten uitgestald, voor de camper tussen de twee toegangsdeuren een kleedje met daarop twee stoeltjes met een rococo-tafeltje er tussen waarop een iPod-met-versterkertje met een soort New-Age tingeltangelmuziek. Aan de camper werden ook twee windgongen opgehangen die vrolijk tingelden in de wind. Toen ging ze met een ladder aan de slag. Wat nu? Aan twee takken van de boom voor hun 'patio' werden twee plastic bakjes met vogelvoer opgehangen (ondanks het dringende verzoek in àlle parken om wildlife niet te voeren). Nou jaaaaa...
Natuurlijk kreeg ook de hond een eigen matras en kleedje.
Onze buurman, wij noemden hem Cor van der Laak, had ook een prachtige uitstalling. Wel een tent maar de hele picknicktafel vol met keukenspullen, gascomfoor met grote gasfles, zelf-geïsoleerde koelboxen, een plastic ladenrek, verder een zonnepaneel, een gasgrill met eigen gasfles, een satellietschotel naar later bleek voor internet. Ik ben gaan vragen of hij een groot gezelschap te eten kreeg maar dat was niet het geval. Hij was alleen met zijn vrouw. Zijn wifi heette 'Wandering Modie' maar ik kon er niet op zonder wachtwoord.

Vandaag hebben we een kort tochtje gemaakt langs het fraaie maar absurde hoodoo-landschap van Bryce.
Morgen gaan we backcountry-kamperen in de Grand Canyon (alles in de rugzak meenemen naar een primitieve campsite, ca. 6 kilometer van de auto). Judica verheugt zich daar heel erg op! Dat snap je.