Alsnog de Wilson Trail

Richard en Heidi waren net zo blij als wij, maar Heidi stond er op om ons via de goede route bij de trailhead te brengen. Ervan overtuigd dat onze auto dat makkelijk aan kon. Dus het rijden over zandwegen met kuilen en gleuven en plassen was alles behalve over.
Achter Heidi aan gingen we weer de tweede afrit in. Waar wij dachten volgens de beschrijving links te moeten, moest je rechts. Zit wat in, want de beschrijving hoorde bij een andere entree. Dus na drie mijl, met soms nog wel wat zenuwen, konden we om 13.00 uur alsnog aan de hike beginnen. Gelukkig zaten we vrij hoog en stond er een frisse bries zodat het niet te heet werd.
Onderweg vonden we nota bene, in de woestijn nog vers water... In een holte in een grote boulder zat nog regen van de bui van twee dagen terug.
De gedachte dat we nog drie mijl terug moesten, hebben we nog maar even opzij gezet.
Overigens reed Heidi niet terug nadat ze ons de weg had gewezen, maar door... Zodat zij nog een keer bij de onheilsplek zou komen. Het ging telkens om één en dezelfde Old Culp Valley Road!
Wij waren om 18.00 uur, na een prima hike, voorafgegaan door een spannende avontuur, weer veilig terug bij de tent.

En dan te bedenken dat we het in Joshua Tree park nog gehad hadden over de twee Nederlanders, enkele jaren terug die 'even off the road' waren gaan rijden in Joshua Tree en daarbij in het zand vast waren komen te zitten, en bij ver over de 40°C, zonder water, zonder hoed, op het heetst van de dag terug waren gaan lopen en niet verder dan een mijl, anderhalve mijl waren gekomen en dood langs de kant van de zandweg waren gevonden!