Van Mesa Verde naar Canyonlands

We zijn via Mesa Verde (revisited; 2004) doorgetrokken naar Canyonlands, één van de hoogtepunten van deze reis (ook revisited; 2010). In Mesa Verde hebben we een fikse wandeling gemaakt over een bergrug waar tien jaar geleden brand is geweest. Het is heel goed te zien hoe het landschap, de begroeiing is veranderd. De sparren hebben het loodje gelegd en staan nog als grijze skeletten overeind maar door de nieuwe openheid krijgen allerlei (bloeiende) planten en struiken de kans die ze voorheen niet hadden. Een opmerkelijk rijk gevarieerde woestijnvegetatie.
Ook zagen we -voor ons- heel bijzondere hagedissen die nog meer prehistorische trekjes hebben dan hagedissen gewoonlijk al hebben: behalve schubben ook een soort doorntjes. Net miniatuur dinosaurusjes. En... lang verwacht, een prachtige lange slang, vermoedelijk een soort adder, geen ratelslang. Hij lag voor dood op het pad naar bleek bij nader inzien springlevend, maar niet agressief of schichtig. De slang vertrok op zijn gemakje nadat wij hem uitvoerig hebben gefotografeerd. Maar, bijzonder, wildlife in eigen biotoop.
De camping was net open (seizoensstart) en we konden de mooiste plek kiezen. Voorts kun je er gratis warm douchen dus dat hebben we ook gedaan!

Nu zitten we dan in Canyonlands, een park, nou zeg maar provincie, dat we beiden graag nogmaals wilde bezoeken. In het midden van het park stroomt de Green river in de Colorado river en wordt zo verdeeld in drie segmenten die onderling alleen buitenom met de auto (ca 100 mijl) bereikbaar zijn. We zitten in Needles, het populairste deel. Je moet je voorstellen een oorspronkelijk vlak gebied, tableau, waar in de loop van miljoenen jaren grote hoeveelheden smeltwater overheen hebben gestroomd die diepe groeven (canyon) in het relatief zachte gesteente hebben gesleten. Heel erg vergelijkbaar met de Grand Canyon, maar dan niet één maar honderden en niet Grand (groots en afstandelijk) maar 'klein' en aanraakbaar. De canyons zijn soms 100 meter diep soms 300 meter maar heel wat minder dan de GC met meer dan 1000 meter. Verder is het zachte, gelaagde zandsteen (rode lagen met ijzeroxide en witte lagen zonder) heel rond afgesleten. Dat levert een landschap vol bijzondere, bizarre sculptures op. Omdat het zo 'vloeiend' is afgesleten kun je overal erg makkelijk op en door lopen: de tochten gaan veelal over 'slickrock', gladde rotsen.
Het levert fenomenale, bijzondere, schitterende uitzichten en doorkijkjes op, en daar loop je dan doorheen.
We kwamen maandag jl aan en waren benieuwd of ons kampeerplekje van de vorige keer vrij zou zijn. Het was in juni 2010 niet erg druk dus...
Komen we bij de ingang van het park, hangt er een bordje 'Campground full'. Nou ja zeg, wat zullen we nou meemaken. De ranger geeft ons een papier met alternatieve mogelijkheden en adviseert ons morgenochtend om 08.00 uur nog eens te proberen (alles, nou ja die 25 plaatsen, is zoals altijd 'First come, first serve').
Eén van de verklaringen van de drukte is de 'eclipse' die avond. De maan zal rond half acht voor de zon schuiven. En Amerikanen zijn toch al zo weg van zonsondergangen en -opkomsten dus kun je nagaan.
Wij kamperen die nacht even buiten het park bij 'Hamburger Rock' waar een handje vol primitieve campsites zijn. Niet vlak, zeer weinig schaduw en geen water. Maar wel een verassend weids uitzicht speciaal gunstig voor de eclips, die we met behulp van onze groene plastic kommetjes prima kunnen volgen!
Inmiddels staan we op de mooiste plaats van de reguliere campground: groot, besloten, veel bomen en dus schaduw, een mooie horizontale 'tent pad', wat wil je nog meer? Wat we gedaan hebben: we zagen aan het briefje dat bij iedere site aan een paal hangt dat de bewoners van site 25 de volgende dag zouden vertrekken. Ik ben toen gaan vragen of wij de site mochten 'overnemen'. Een heel vriendelijke joviale Amerikaanse vrouw wilde daar graag aan meewerken (het is op het randje van toegestaan). Zij zou 's morgens ons envelopje met geld in de gleuf stoppen, ons briefje ophangen en ter markering een rode stoel van ons neerzetten. Wij zouden dan om 09.30 uur, haar vertrektijd, aanwezig zijn.
Zo gezegd, zo gedaan en nu zitten we hier prinsheerlijk en overwegen de maximaal toegestane tijd van 7 dagen hier te blijven!