Whitney Portal

Voor de top van Mount Whitney moet je een permit aanvragen, wel een half jaar van te voren. Of langs gaan bij het bureau en mazzel hebben dat er nog een permit vrij is (100 per dag). Zo populair is de tocht van uit en thuis ruim 25 mijl en 1900 stijgmeters. Dat halen weinig mensen op één dag. Dus vraag je een permit aan om ook onderweg te mogen kamperen.
Voor degenen die geen permit hebben is Lone Pine Lake een aardige alternatief. Veel kortere tocht, minder hoog en je hoeft er geen permit voor te hebben. (Trouwens, er zijn opvallend weinig hikes naar summits terwijl Amerikanen daar kennelijk op kicken, dus: ontwikkel meer routes naar toppen en het wordt vanzelf minder druk bij Mt. Whitney.
Wij vonden het een prima, leuke hike naar een heel geinig meertje op de rand van een plateau. Natuurlijk ook weer even te water gegaan, tussen de forellen!
Toen bleek dat we de lensdop kwijt waren geraakt moesten we een deel van de terugweg nauwlettend het pad in de gaten houden maar hebben geen lensdop gevonden, wel een nieuw pakje 'Wipes' een soort natte doekjes om je kont af te vegen. Hikers die in het permitgebied overnachten moeten álles dat ze meenemen ook weer mee terugnemen, dus óók hun grote boodschap! Een hiker zat nu dus zonder zijn/haar hygiënische doekjes!
Ook nog gesproken met een hoogblonde jonge Amerikaanse vrouw... ja hoor met Nederlandse ouders. Ze woonde twintig jaar in de VS, leek niet ouder dan 28, en sprak nog vloeiend Nederlands. Met familie in Amersfoort.